Εγκρίθηκε η επαναλειτουργία του Ρωμέηκου δημοτικού σχολείου της Ίμβρου

Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ του Νίκου Μαγγίνα

Το δημοτικό Σχολείο της Ίμβρου της Ρωμέηκης Κοινότητας είναι πλέον πραγματικό γεγονός. Με δήλωση του ο υπουργός Παιδείας της Τουρκίας Nabi Avci ανακοίνωσε ότι εγκρίνεται από το Υπουργείο και επικυρώνεται η επαναλειτουργία του Ρωμέηκου Δημοτικού Σχολείου στην Ίμβρο. Να σημειωθεί ότι στη δήλωσή του ο Υπουργός αναφέρει ότι το Σχολείο το οποίο άνοιξε το 1951, διέκοψε τη λειτουργία του το 1964, ύστερα από επιθυμία των ιδρυτών του, δηλαδή της Ρωμέηκης Κοινότητας!!!

Χαιρετίζουμε με αισιοδοξία την νέα αυτή θετική απόφαση του Υπουργού, αξίζει, όμως, επ΄αυτού να επισημανθεί προς αποκατάστασιν της αληθείας ότι η τελευταία αναφορά του - ως προς τα αίτια διακοπής της λειτουργίας του - αποτελεί σημαντική ανακρίβεια και παραπληροφόρηση καθώς είναι ευρύτατα γνωστό ότι τα επτά σχολεία στη Ίμβρο και στην Τένεδο έκλεισαν με βίαιο και προκλητικό τρόπο υπέρ πάσαν έννοιαν δικαίου στο πλαίσιο του μυστικού διατάγματος του 1964 που περιελάμβανε πρόγραμμα διάλυσης (eritme programı). Αυτό το πρόγραμμα είχε ως στόχο την μετακίνηση των γηγενών Ρωμηών κατοίκων της Ίμβρου και την απομάκρυνσή από τις πατρογονικές εστίες τους μέσω εγκαθίδρυσης ανοιχτών φυλακών στο νησί προς εκφοβισμό των κατοίκων. Στους κρατούμενους αυτών των ανοικτών φυλακών αποδίδονται περισσότεροι από εννέα φόνοι ενώ ακολουθήθηκαν και άλλες μέθοδοι εκφοβισμού του γηγενούς πληθυσμού. 

Να σημειωθεί ότι τα σχολεία αυτά υπήρχαν από τον 19ο αιώνα. Σταμάτησαν τη λειτουργία τους το 1925 από το νέο καθεστώς της Δημοκρατίας(!) και το 1951 ύστερα από τις άοκνες προσπάθειες του τότε Μητροπολίτου Ίμβρου και Τενέδου και μετά ταύτα Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος επαναλειτούργησαν για να μεταδώσουν την παιδεία και τα Γράμματα στους νεαρούς βλαστούς της Ρωμηοσύνης.Στο δημοτικό σχολείο του χωριού των Αγίων Θεοδώρων, σε αυτό που τώρα θα ανοίξει και πάλι τις πόρτες του, φοίτησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. 

_________

Διαβάστε περισσότερες εκκλησιαστικές ειδήσεις στο Amen.gr

Χιλ.Κλίντον: Περιμένω την ημέρα που θα επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης

Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα

Επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο απέστειλε η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον με την οποία εκφράζει τις θερμές ευχαριστίες της για την συνεργασία που είχε με τον Οικουμενικό Πατριάρχείο κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας της ως επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας. Στην επιστολή της σημειώνει πως προσβλέπει για την ημέρα που θα επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και θα αποτελέσει ένα λαμπρό σύμβολo θρησκευτικής ελευθερίας.

Ακολουθεί η επιστολή της κυρίας Χίλαρι Κλίντον:

«Η Υπουργός Εξωτερικών

Ουάσιγκτων

30 Ιανουαρίου 2013

 Παναγιώτατον Βαρθολομαίον Α’

Οικουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως

Ισταμπουλ

Παναγιώτατε,

Υπήρξε τιμή δι᾽ εμέ να εργασθώ μαζί σας κατά την θητείαν μου ως Υπουργού Εξωτερικών. Ομού, επράξαμε πολλά δια να προωθήσωμεν την διαθρησκειακήν και δια‒εθνικήν κατανόησιν και να προβάλωμεν τα θέματα θρησκευτικής ελευθερίας εν Τουρκία και πέραν αυτής.

Αποτελείτε έμπνευσιν δια πολλούς με τας συμβολάς σας εις την πλουσίαν  παράδοσιν θρησκευτικής ποικιλίας εν Τουρκία. Προσβλέπω προς την ημέραν καθ᾽ ην η Σχολή της Χάλκης θα ανοίξη και πάλιν τας πύλας της ως εν λαμπρόν σύμβολον θρησκευτικής ελευθερίας.

Καθώς ετοιμάζομαι να αποχωρήσω της υπηρεσίας μου, παρακαλώ να γνωρίζετε ότι έχετε τας καλυτέρας των ευχών μου δια μεγάλην επιτυχίαν και ευτυχίαν εις όλας τας μελλοντικάς δράσεις σας και δια την συνεχή ευστάθειαν του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Μετά θερμών προσρήσεων, διατελώ

Ειλικρινώς υμετέρα

Hillary Rodham Clinton»

Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική γλώσσα:

THE SECRETARY OF STATE

WASHINGTON

January 30, 2013

His All Holiness Bartholomew I

Ecumenical Patriarch of Constantinople

Istanbul

Your All Holiness:

  It has been an honor working with you during my tenure as Secretary of State. Together, we have done a great deal to promote inter-religious and inter-ethnic understanding and to raise the profile of religious freedom issues in Turkey and beyond.

  You are an inspiration to many with your contributions to the rich tradition of religious diversity in Turkey.  I look forward to the day when Halki Seminary will reopen its doors as a shining symbol of religious freedom.

  As I prepare to leave office, please know you have my best wishes for great success and happiness in all your future endeavors, and for the continued well-being of the Ecumenical Patriarchate.

  With warm regards, I am

Sincerely yours,

Hillary Rodham Clinton

________

Διαβάστε περισσότερες εκκλησιαστικές ειδήσεις στο Amen.gr

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας και η χειροτονία του Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος στο Φανάρι (ΦΩΤΟ)

Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα

Με μεγαλοπρέπεια και σε πανηγυρική ατμόσφαιρα εορτάρθηκε η Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Μεγάλη Εκκλησία, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προεξήρχε της Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας τέλεσε την εις Επίσκοπο χειροτονία του εψηφισμένου Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος Νεκταρίου, Ιεράρχη του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και Επιτρόπου του Παναγίου Τάφου στην Κωνσταντινούπολη.

Με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, Γέρων Δέρκων Απόστολος, Καπιτωλιάδος Ησύχιος, Πριγκηποννήσων Ιάκωβος, Δράμας Παύλος και Προύσης Ελπιδοφόρος. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος (δείτε σχετικό θέμα).

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Πέργης Ευάγγελος, Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, Σεβαστείας Δημήτριος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, Πρωτοσυγκελλεύων, και Κυδωνιών Αθηναγόρας. Εκκλησιάσθηκαν ο βουλευτής Γεώργιος Καλαντζής, Άρχων Ρεφερενδάριος της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας, πρώην Υπουργός και Πρόεδρος της διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, ο Πρέσβης Νικόλαος Ματθιουδάκης, Γεν. Πρόξενος της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη καθώς και οι Πρόξενοι Βίκτωρ Μαλιγκούδης και Αθανάσιος Αστρακάς, η Πρόξενος της Ελλάδος στην Αδριανούπολη Αικατερίνη Βαρβαρήγου, οι γονείς του νεοχειροτονηθέντος κ. Σάββας και κ. Σοφία Σελαλματζίδου, συγγενείς του καθώς και πλήθος πιστών, μεταξύ των οποίων πολλοί μαθητές σχολείων από την Ελλάδα.

Πριν από την χειροτονία του νέου Επισκόπου ο Οικουμενικός Πατριάρχης  απηύθυνε πατρικές συμβουλές στο νέο Αρχιερέα της Εκκλησίας. «Αγωνίζου με αυταπάρνησιν ίνα αρέσης Θεώ και ουχί ανθρώποις και τιμήσης την τιμήν, με την οποίαν σε ετίμησεν ο Κυριος και η Εκκλησία σου του Σταυρού και της Αναστάσεως, η εν Ιερουσαλήμ. Αγωνίζου κατά της φιλαυτίας, δια της οποίας από της πρώτης ημέρας της δημιουργίας του ανθρώπου τα κακά εισήλθον εις τον κόσμον. Διότι ο άνθρωπος ηγάπησεν αντι του Θεού τον εαυτόν του και επίστευσεν ότι θα γίνη ισόθεος και δια τούτο εξέπεσε του ύψους της αγγελικής διαγωγής. Μη φρόντιζε την έξωθεν ευκοσμίαν, αλλά την ένδον θεοτύπωτον σκηνήν, και μη παρόργιζε την φιλανθρωπίαν του Κυρίου, του πλήττοντος συμπαθώς και σπλαγχνιζομένου θερμώς», είπε μεταξύ άλλων ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Μετά τη θεία λειτουργία τελέστηκε Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών όλων των κεκοιμημένων που αγωνίσθηκαν για την Ορθόδοξη Πίστη.

Ακολούθως πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση των Ιερών Εικόνων από τους Ιεράρχες και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος ευλόγησε τους πιστούς από τον εξώστη του Πατριαρχικού Οίκου.

Στη συνέχεια στην πανηγυρική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα του Θρόνου ο νέος Ιεράρχης της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, Ανθηδώνος Νεκτάριος, ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την τέλεση της χειροτονίας του καθώς και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και την περί Αυτόν Ιερά Σύνοδο για την εκλογή του.

Στο γεύμα που παρέθεσε αμέσως μετά ο Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος, ο Πρέσβης Νικόλαος Ματθιουδάκης, Γεν.Πρόξενος της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη, σε σύντομο εγκάρδιο χαιρετισμό του, εξήρε την προσωπικότητα του νέου Επισκόπου της Εκκλησίας. Αναφερόμενος στο σημαντικό ανακαινιστικό έργο που πραγματοποίησε ο Αρχιεπίσκοπος Νεκτάριος, στα Ιεροσολυμίτικα Μετόχια στην Πόλη, καθόλη την περίοδο που διακονεί ως Επίτροπος του Παναγίου Τάφου, ο Πρέσβης κ.Ματθιουδάκης, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι ο Πατριάρχης Θεόφιλος και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, έκαναν μία πάρα πολύ καλή κίνηση γιατί στο πρόσωπο του Αγίου Ανθηδώνος έχουν έναν εργάτη πραγματικό που δεν φοβάται να μπει σε λάσπες, σε χώματα άρα πού δεν φοβάται να ασχοληθεί και με περισσότερο δύσκολα πράγματα.

Το απόγευμα του Σαββάτου, στον Ι.Ν.Αγίου Γεωργίου, στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στο Φανάρι – πολύ κοντά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο - τελέσθηκε η Ακολουθία του Μεγάλου Μηνύματος. Παρέστησαν ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος Ησύχιος, Πατριαρχικός Επίτροπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και εκπρόσωπος του Πατριάρχου Θεοφίλου στην χειροτονία, οι Μητροπολίτες Δράμας Παύλος και Κυδωνιών Αθηναγόρας, κληρικοί και προσκυνητές. Ο Αρχιμ. π.Ιερώνυμος από τα Ιεροσόλυμα ανέγνωσε την πρόσκληση του Μεγάλου Μηνύματος και ο εψηφισμένος Επίσκοπος ανέγνωσε την ομολογία πίστεως.

Η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη προς τον εψηφισμένο Αρχιεπίσκοπο Ανθηδώνος Νεκτάριο κατά την χειροτονία του στον Πατριαρχικό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι

Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε Αρχιεπίσκοπε Ανθηδώνος κύριε Νεκτάριε,

Μετά χαράς και πνευματικής ευφροσύνης τελούμεν η ημετέρα Μετριότης μετά των περί ημάς Ιερωτάτων αδελφών συλλειτουργών εν τω Πανσέπτω τούτω Ιερώ Ναώ του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου -υπό το όνομα του οποίου τιμώνται και τα τρία Μετόχια του Παναγίου Ταφου εν Κωνσταντινουπόλει-, εν τω Ιερώ τούτω Κεντρω της Ορθοδοξίας, όπου αι πλάκες της Διαθήκης του Μωϋσέως και η Σκηνή του Μαρτυρίου και η Αγία Τράπεζα της Χαριτος από αιώνων εκπέμπουν φως αληθείας, φως σταυρού, φως Αναστάσεως, ιερουργούμεν, λέγομεν, το μυστήριον της εις Επίσκοπον χειροτονίας της υμετέρας αγαπητής Θεοφιλίας, κατόπιν αδελφικής παρακλήσεως της Αυτού Μακαριότητος, του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρίου Θεοφίλου.

Χαίροντες δια την τιμήν και την εμπιστοσύνην, μετά των οποίων περιέβαλε και ανεγνώρισεν η αδελφή Σιωνίτις Εκκλησία και ο Προκαθήμενος αυτής προσφιλής αδελφός Πατριάρχης κύριος Θεόφιλος μετά της περί αυτόν Ιεράς Συνόδου την επί σειράν ετών διακονίαν σου ενταύθα, ως Επιτρόπου των εν τη Πολει Ιερών Μετοχίων αυτής, εκ καρδίας από της πρώτης στιγμής της αγαθής αγγελίας εδεήθημεν και προσευχόμεθα όπως η ευλογία, ο φωτισμός και η ενδυνάμωσις του Παναγίου Πνεύματος αεί συνοδεύουν την υμετέραν Θεοφιλίαν εις το αρχόμενον νέον σ τ α δ ι ο ν εκκλησιαστικής διακονίας, ώστε να αναδειχθής αντάξιος της προσγενομένης υψηλής ταύτης τιμής και των προσδοκιών της πρεσβυγενούς Εκκλησίας της Αγίας Σιών και πολύτιμον στήριγμα του έργου αυτής εις την εν μέσω συχνάκις κινδύνων και θλίψεων και πειρασμών ιστορικήν και σύγχρονον πορείαν αυτής.

Η Μητηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, διετήρησεν ανά τους αιώνας και μέχρι σήμερον ανεφέλους αγαθάς σχέσεις συνεργασίας και συναλληλίας μετά του Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εν πάσι τοις ζητήμασι, διορθοδόξοις και διαχριστιανικοίς, εν τη διαχρονική διαφυλάξει των Παναγίων Προσκυνημάτων, εν αλληλοπεριχωρήσει πολλάκις, και πάντοτε όμως εν διαφυλάξει ανοθεύτου από οθνείων στοιχείων και ακεραίας της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής πράξεως, παραδόσεως και τάξεως, εν τε τοις δόγμασι και εν τη εκκλησιαστική θεωρία και πράξει και ζωή.

Είκοσιν αιώνας παρουσίας και μαρτυρίας έχουσα η Αγιωτάτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, εγνώρισεν ημέρας δυσχειμέρους και ευδίους, ημέρας ανελεήτων διωγμών αλλά και υπερβολικής αυξήσεως του γεωργίου αυτής, εγνώρισεν υποταγήν εις αλλοτρίους της πίστεως εξωτερικούς παράγοντας και άρχοντας, αλλά και ημέρας ανεκφράστου δόξης και αγαλλιάσεως, ως η Ιερά Πορεία του Κυρίου Ιησού, η επί γης διδασκαλία, τα θαύματα, το Παθος, ο Σταυρός, η Ανάστασις, η επιδημία του Παρακλήτου Πνεύματος, η Θεία Χαρις, η ευφρόσυνος ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού εν Ιεροσολύμοις υπό του Αυτοκράτορος Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου και της Αγίας Μητρός αυτού Ελένης, μετά των οποίων εικονίζεται ο Σταυρός εις την Ορθόδοξον Εικονογραφίαν, παραλληλίζεται και ταυτίζεται προς την σήμερον εορταζομένην ημέραν της Αναστηλώσεως των Αγίων και Ιερών Εικόνων, γενομένην εν τη γειτονική πόλει της Νικαίας δια της Αγίας Ζ  Οικουμενικής Συνόδου. Κατά τε την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού και κατά την αναστήλωσιν των Ιερών Εικόνων, η Ορθόδοξος Εκκλησία χαίρει και ευφραίνεται, αποκτήσασα τον πρότερον κ ο σ μ ο ν  αυτής, τον Σ τ α υ ρ ο ν και τας αγίας ε ι κ ο ν α ς, υπέρ των οποίων αι μυριάδες των αγίων ομολογητών και το αίμα αυτών εξέχεαν, ίνα μη κατισχύση η ασέβεια, αλλά η  ε υ σ ε β ε ι α, η  ο ρ θ ο δ ο ξ ι α και η  ο ρ θ ο π ρ α ξ ι α. Κατά την σημερινήν ημέραν της αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων, οι Άγγελοι περιχαρώς υπαντούν την πανήγυριν· οι Απόστολοι ομοθυμαδόν συγχορεύουν· και ομού μετ' αυτών ο χορός των Προφητών· το στίφος των Μαρτύρων και η ομήγυρις πάντων των δικαίων, προεξαρχούσης της Κυρίας Θεομήτορος και ευλογούντος του εν Αγίοις δοξαζομένου Θεού.

Οι πάντες σήμερον χαιρόμεθα, διότι η δια των αγίων εικόνων μεταδιδομένη Χαρις και δύναμις του Θεού κατισχύει της αντικειμένης δυνάμεως, και διότι αισθανόμεθα νοερώς παρισταμένην μετά πάντων ημών, συνιερουργούσαν το Μυστήριον των μυστηρίων, την πληθύν των εν τη Πολει ταύτη του Κωνσταντίνου, των θρύλων και της παραδόσεως, της καθιερώσεως του δόγματος και της κατισχύσεως της αληθείας επί του ψεύδους, του δικαίου του Θεού επί της ανθρωπίνης αδικίας και ματαιοδοξίας, την πληθύν, λέγομεν, των αγίων ομολογητών, καταστεφομένων με κλέος  ουράνιον, καταστολήν δόξης. Σημερον προσκυνούνται αι ιεραί εικόνες και η του Χριστού ενανθρώπησις εξαγγέλλεται. Σημερον κατά μεν τους εικονομάχους προσκυνείται το ξύλον των εικόνων, κατά δε τους ορθοδόξως φρονούντας η τιμή αναβαίνει ουχί εις την ύλην την φθειρομένην, το ξύλον, αλλά εις τα εικονιζόμενα αόρατα και συγχρόνως παρόντα, ιερά Πρόσωπα του Κυρίου και της Παναγίας Μητρός Του και των Αγίων, των Μαρτύρων, των Οσίων, των Δικαίων και των Ομολογητών. 

Αι ιεραί εικόνες, καταυγαζόμεναι υπό των θείων και ακτίστων ενεργειών, ίνα κατά τον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν είπωμεν, αποτελούν τμήμα του Ορθοδόξου ημών πολιτισμού, ουχί όμως απλά καλλιτεχνικά έργα, ως θεωρούν αυτάς τινες. Άπαγε της βλασφημίας! Αι εικόνες εκφράζουν πρωτίστως την εσωτερικήν ψυχικήν ωραιότητα των εικονιζομένων προσώπων, και δια του αισθητικού κάλλους των μας μεταφέρουν εις το υπέρ αίσθησιν και έννοιαν κ α λ λ ο ς, αλλά και εμφανίζουν εν χρωστήρι και χρώμασι την ν ε κ ρ ω σ ι ν των εμπαθών αισθήσεων της καρδίας, τον πλούτον των αρετών, την θεολογικήν γνώσιν και εμπειρίαν της Εκκλησίας, αυτήν ταύτην την πίστιν, η οποία "την οικουμένην εκράτυνε" και κρατύνει και συντηρεί μέχρι της συντελείας των αιώνων, ότε ήξει ο δίκαιος κριτής, Όστις και αφανίσει πάσαν αδικίαν από της γης, πρώτον δια των επτά φρικτών Αγγέλων της Αποκαλύψεως, είτα και δια της ιδίας επιφανείας ουχί πλέον ως σωτήρος αγάπης, αλλά ως κριτού δικαιοσύνης. Η ε ι κ ω ν είναι το αρχαίον κ α λ λ ο ς, είναι το "καθ  ομοίωσιν", προς το οποίον δέον να τείνη "το κατ  εικόνα". 

Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε Αρχιεπίσκοπε κύριε Νεκτάριε,

Κατά την λαμπράν και φωταυγή ταύτην ημέραν δια την καθ  ημάς Μητέρα Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησίαν και δια την παροικούσαν εν Ιεροσολύμοις, μέσα εις την κοινήν ταύτην χαράν της κατισχύσεως της αληθείας επί της πλάνης, τελείται η εις Επίσκοπον χειροτονία σου. Τα μηνύματα πολλά. Αι διαστάσεις του μυστηρίου επεκτείνονται. Η Χαρις και η Αλήθεια ήκασι. Και η υμετέρα Θεοφιλία καλείται εις τον α γ ω ν α δια να πληροφορήση καλώς την αρχομένην διακονίαν της: "Μακάριος ο τρέχων, τρισμακάριος ο υπομένων, παμμακάριος ο πυρ πυρί της επιθυμίας και αγάπη Θεού ανάπτων εν εαυτώ καθ  εκάστην. Ουκ αποθανείσθε, αλλά ζήσεσθε· ου χωρισθήσεσθε, αλλά συναφθήσεσθε· ουκ ατιμασθήσεσθε, αλλά δοξασθήσεσθε", εάν την αρχιερατικήν δ ι α κ ο ν ι α ν σας,  αδελφέ,  "περιζωσάμενος το λέντιον" μέχρι τέλους βεβαίαν και ασφαλή φυλάξητε, ίνα κατά Θεόδωρον τον πολιόν της Μονής του Στουδίου αδελφόν είπωμεν.

Αγωνίζου με αυταπάρνησιν ίνα αρέσης Θεώ και ουχί ανθρώποις και τιμήσης την τιμήν, με την οποίαν σε ετίμησεν ο Κυριος και η Εκκλησία σου του Σταυρού και της Αναστάσεως, η εν Ιερουσαλήμ. Αγωνίζου κατά της φιλαυτίας, δια της οποίας από της πρώτης ημέρας της δημιουργίας του ανθρώπου τα κακά εισήλθον εις τον κόσμον. Διότι ο άνθρωπος ηγάπησεν αντι του Θεού τον εαυτόν του και επίστευσεν ότι θα γίνη ισόθεος και δια τούτο εξέπεσε του ύψους της αγγελικής διαγωγής. Μη φρόντιζε την έξωθεν ευκοσμίαν, αλλά την ένδον θεοτύπωτον σκηνήν, και μη παρόργιζε την φιλανθρωπίαν του Κυρίου, του πλήττοντος συμπαθώς και σπλαγχνιζομένου θερμώς.

Πορεύου καθ  ημέραν εν τοις του Κυρίου μαρτυρίοις και φύλασσε την κατάστασίν σου εν αγιασμώ σωφροσύνης, εγκολπούμενος την ταπείνωσιν και την ταπεινοφροσύνην, ασπαζόμενος την αγάπην και θωρακιζόμενος δια της πίστεως εις την αλήθειαν. Θαρσει πάντοτε∙ ο καλών σε ενίκησε τον κόσμον!

Ας μη αλλοιώση το δ ω ρ ο ν της αρχιερωσύνης την στάσιν σου έναντι των αδελφών σου: ίνα μη εις κρίμα σοι γένηται. Η εμπαθής έφεσις δια την ε ξ ο υ σ ι α ν, δια την ματαίαν ανθρωπίνην δόξαν, δια την κ υ ρ ι α ρ χ ι α ν επί των αδελφών και εν γένει επί των του κόσμου τούτου πραγμάτων, παραμορφώνει εις τον άνθρωπον την εικόνα του Θεού και τον κάνη να προσκυνή τον πειραστήν, ειπόντα προς αυτόν τούτον τον κυριεύοντα ζώντων και νεκρών: "Σοι δώσω την εξουσίαν ταύτην άπασαν....εάν πεσών προσκυνήσης μοι" (Ματθ.δ ,9). Έχε πάντοτε ενώπιον των οφθαλμών σου, εν πάσι τοις έργοις, τοις διανοήμασι, τοις διαλογισμοίς σου, την προτροπήν του Κυρίου: "οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών. Ουχ ούτως έσται εν υμίν, αλλ  ος εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος" (Ματθ. κ ,25-27). Ο Επίσκοπος, ο προεξάρχων της μυστηριακής ιερουργίας εν τη πληρότητι, δεν είναι ούτε πρώτος, ούτε εξουσία, ούτε κυριότης, ούτε αρχη, ούτε δόξα,  αλλά είναι δούλος  και  διάκονος  και  α δ ο ξ ι α  και  τ ι π ο τ ε, παρά μόνον ο  μ ε τ ε χ ων και ο μ ε τ α δ ι δ ω ν Χαριν και Ειρήνην, και αυτήν ουχί ιδικήν του, αλλά του Χριστού.

Ατυχώς, το "ζιζάνιον" της κατακυριεύσεως, ως το αποκαλεί Αυτός ο Κυριος, και της δόξης -εν τη ουσία αδοξίας- και της απλήστου κατακυριεύσεως του κόσμου -εν τη πραγματικότητι γη ει και εις γην απελεύσει-, εισχωρεί πολλάκις και εις τον χώρον των ποιμένων της Εκκλησίας η και ολοκλήρων εκκλησιαστικών σωμάτων, και αντικαθιστά την δ ι α κ ο ν ι α ν, δια της οποίας ο άνθρωπος γίνεται "της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός" (Α  Πετρ. 5,1). 

Ας μη λησμονώμεν άπαντες, ότι εντός του φωτός του Παναγίου Πνεύματος και μόνον δυνάμεθα να γνωρίσωμεν την φύσιν της ψυχής ημών έκαστος. Ας μη λησμονώμεν ακόμη ότι δια να δυνηθή ο άνθρωπος να ίδη καθαρώς τα πράγματα πρέπει να απαλλαγή από τα πάθη αυτού και να κενωθή δια να λάβη την Χαριν του Θεού. 

Μη φοβηθής τας ποικίλας δυσκολίας. Γνώριζε ότι η οδός η απάγουσα εις την ζωήν είναι στενή και τεθλιμμένη. Η καρδία και ο νους μας αισθάνονται την αδυναμίαν να ακολουθήσωμεν τον Χριστόν εις τον σταυρόν και τα βήματά μας βραδύνουν: "Ην προάγων αυτούς ο Ιησούς, και εθαμβούντο, και ακολουθούντες εφοβούντο (οι απόστολοι)" (Μαρκ. ι',32). Η σ ο φ ι α του Θεού καλεί· οι άνθρωποι δεν υπακούομεν· εκτείνει λόγους δια των όντων και δεν προσέχομεν· ακυρούμεν τας βουλάς της, διαλογιζόμενοι ανθρωπίνως και δεν προσέχομεν εις τους ελέγχους αυτής. Και διδάσκει, τέλος, η Σοφία του Θεού:"Εμίσησαν γαρ σοφίαν, τον δε φόβον του Κυρίου ου προείλαντο, ουδέ ήθελον εμαίς προσέχειν βουλαίς εμυκτήριζον δε εμούς ελέγχους" (Παροιμ. 1,29-30). Μη λησμόνει εν όλη τη ζωή σου, εν όλη τη βιοτή σου, εν όλη τη διακονία σου, τους λόγους τούτους της Σοφίας του Θεού, της οποίας αψευδής μάρτυς είναι αυτή αύτη η ανθρωπίνη ζωη, ακατάλυτον δε σύμβολον αυτής ο περιώνυμός ποτε Ναός της, ο Ναός της του Θεού Σοφίας, ομού μετ  εκείνου της Θείας Ειρήνης και της Θείας Δυνάμεως εν τη Πόλει ταύτη. Πορεύου, λοιπόν, εν σοφία, εν ειρήνη, εν δυνάμει.  Πορεύου όμως και κυρίως εν αγάπη και μόνον, η οποία έξω βάλλει τον φόβον, την αδικίαν, το πάθος, την δειλίαν. Πορεύου εις τας δυσκολίας και τα εμπόδια με την αίσθησιν ότι "ώσπερ κοινωνός ει των παθημάτων" (πρβλ. Β  Κορ. α  7), τοιουτοτρόπως θα γίνης και της παρακλήσεως.

Προσκαλούντες Σε ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου της Μεγάλης Εκκλησίας, δια να λάβης εκ των πηλίνων χειρών ημών και των συλλειτουργούντων αδελφών Ιεραρχών την Χαριν της Αρχιερωσύνης, κατακλείομεν δια των προτροπών και παραινέσεων Ορθοδοξίας, Υψώσεως, ταπεινώσεως, ειρήνης, οικτιρμών και ελέους.

Εν τη θεία Αγάπη πρόσελθε, Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε, και η Θεία Χαρις είθε να σε οδηγή, ώστε η αγάπη αυτή να είναι το βίωμά σου, δια να λάμπης "πάσι τοις εν τη οικία" (Ματθ. ε  16). Αμήν.

__________

Διαβάστε περισσότερες εκκλησιαστικές ειδήσεις στο Amen.gr

Ο τουρκικός τύπος για την συνάντηση Οικουμενικού Πατριάρχη-Πάπα

του Νίκου Μαγγίνα

Με πρωτοσέλιδες αναφορές και εκτενή ρεπορτάζ ο τουρκικός τύπος κάλυψε την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην ενθρόνιση του Πάπα της Ρώμης Φραγκίσκου και την κατ’ιδίαν συνάντηση που είχαν στο Βατικανό. «Ο εναγκαλισμός της χιλιετίας», «Θερμότητα Φαναρίου-Βατικανού», «Μετά το σχίσμα για πρώτη φορά», «Ύστερα από 964 χρόνια ο πρώτος εναγκαλισμός», «Μετά από χίλια χρόνια», «Ο Πατριάρχης στην ιστορική Θεία Λειτουργία», είναι μερικοί από τους τίτλους της σχετικής αρθρογραφίας που φιλοξένησε ο τουρκικός τύπος.

 Αξίζει να σημειωθεί πως η αγγλόφωνη Τodays Zaman, στο ρεπορτάζ της με τίτλο «Pope inaugurates his reign with mass attended by Bartholomew»,  αναφέρεται στην παρουσία του «ελληνορθοδόξου Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, πνευματικού ηγέτη των Ορθοδόξων χριστιανών».

 Στην πλειοψηφία των δημοσιευμάτων τονίζεται ακόμη πως η συμμετοχή του Πατριάρχη  στην τελετή της ενθρονίσεως του νέου Πάπα και η κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχαν, είναι αποτέλεσμα της ξεχωριστής σημασίας που αποδίδει στις σχέσεις των δυο Εκκλησιών, ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Δεν παραλείπουν μάλιστα να επισημάνουν την συμβολική σημασία της ανταλλαγής του ασπασμού της αγάπης κατά την Θεία Λειτουργία ενώ υπογραμμίζουν την βούληση των δύο Προκαθημένων, όπως αυτή αποτυπώθηκε στις ομιλίες τους, να συνεχίσουν τον διάλογο για την ενότητα των Χριστιανών.

_________

Διαβάστε περισσότερες εκκλησιαστικές ειδήσεις στο Amen.gr

Εγκάρδια συνάντηση Πάπα - Οικουμενικού Πατριάρχη και έπονται και άλλες...

Των Νίκου Μαγγίνα και Νίκου Παπαχρήστου

Την πρόσκληση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου να επισκεφθεί την Ιερή Καθέδρα της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Ορθοδοξίας στο Φανάρι, στο άμεσο μέλλον, αποδέχθηκε ο Πάπας Φραγκίσκος, κατά την ιδιαίτερη συνάντηση που είχαν το μεσημέρι της Τετάρτης στο Βατικανό. Επίσης, κατά τις ίδιες πληροφορίες του Amen.gr, ο Πάπας συμφώνησε με την πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχη να συναντηθούν τον Ιανουάριο του 2014 στην Αγία Πόλη των Ιεροσολύμων, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την συνάντηση των προκατόχων τους, Παύλου Στ και Αθηναγόρα, που ήταν η πρώτη άμεση επικοινωνία Πάπα και Οικουμενικού Πατριάρχη ύστερα από 5 αιώνες. Εκείνη η ιστορική συνάντηση αποτέλεσε την αφετηρία της έναρξης του «διαλόγου της αγάπης» και εν συνεχεία, το 1980, του επίσημου θεολογικού διαλόγου ανάμεσα στην Ρωμαιοκαθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η συνάντηση Φραγκίσκου και Βαρθολομαίου πραγματοποιήθηκε σε εγκάρδια ατμόσφαιρα. Οι δύο Προκαθήμενοι συμφώνησαν στην ανάγκη ενίσχυσης και περεταίρω εμβάθυνσης του θεολογικού διαλόγου που βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στις δύο Εκκλησίες.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεχάρη τον Πάπα για τις αναφορές του, κατά την ομιλία που εκφώνησε στην ενθρόνισή του, για την ανάγκη ευαισθητοποίησης κάθε ανθρώπου καλής θέλησης για τη διαφύλαξη της Δημιουργίας ενώ ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας επικρότησε τις πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της Κτίσης. Συμφώνησαν μάλιστα να συνεργαστούν από κοινού προς την ίδια κατεύθυνση.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι συζητήθηκε και το σημαντικό γεγονός της εκθέσεως για τον Άγιον Όρος, που θα πραγματοποιηθεί, το 2015, στο Προεδρικό Μέγαρο της Ιταλίας. Την έκθεση αναμένεται να εγκαινιάσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ως Επίσκοπος της Μοναστικής Πολιτείας, ενώ ο Πάπας Φραγκίσκος φέρεται να αποδέχθηκε την πρόσκληση να παραστεί στο σημαντικό γεγονός.

Στη συνέχεια ο Πάπας δέχθηκε σε ακρόαση τις χριστιανικές αντιπροσωπείες που παρέστησαν στην ενθρόνισή του, κατά την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης μίλησε εκ μέρους των Ορθοδόξων.
________

Διαβάστε περισσότερες εκκλησιαστικές ειδήσεις στο  Amen.gr

Θεολογικό σεμινάριο για κληρικούς στη Σιωπηλή Σχολή

Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα

Την έναρξη του ταχυρρύθμου επιμορφωτικού θεολογικού σεμιναρίου του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, κήρυξε την Δευτέρα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Το θεολογικό σεμινάριο πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίας Τριάδος Χάλκης και στους χώρους της σιωπηλής Θεολογικής Σχολής. 

Το γενικό θέμα του σεμιναρίου ήταν "Η περίοδος της Β΄Οικουμενικής Συνόδου".  Οι εργασίες του σεμιναρίου, στις οποίες συμμετείχαν περί τους 60 κληρικούς από την Αθήνα, πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα τελετών της ιστορικής Σχολής,  την κοσμημένη με τα πορτραίτα κληρικών και λαϊκών που διατέλεσαν καθηγητές σε αυτήν.

Ο Ηγούμενος της Μονής, Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος, υποδέχθηκε με θέρμη και εγκαρδιότητα τους συμμετέχοντες και τους εισηγητές στο σεμινάριο, ανάμεσα στους οποίους ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Καθ.Χρυσόστομος Σταμούλης, Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Αμέσως μετά μίλησε ο Πρωτοπρ. Αδαμάντιος Αυγουστίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών  καθώς και ο  Πρωτοσύγκελλος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών Αρχιμ. Μάξιμος Παπαγιάννης.

Χαιρετισμό απηύθυνε, κατά την έναρξη του επιμορφωτικού θεολογικού σεμιναρίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ακολουθεί ο Χαιρετισμός του Οικουμενικού Πατριάρχη

Ιερώτατοι Πρόεδρε της Εφορείας μετά της μελών αυτής και Ηγούμενε της Ιεράς ταύτης Μονής,

Ιερώτατοι άγιοι αδελφοί,

Πατέρες, Αδελφοί και Τεκνα εν Κυρίω, ιερουργοί των ιερών μυστηρίων του Σωματος και του Αίματος του Κυρίου και της θεολογίας,

 Δοξολογίαν, αίνον και ευχαριστίαν οφείλομεν να προσφέρωμεν και αναπέμπομεν ημέρας και νυκτός προς τον Κυριον ημών, ότι Αυτού εστιν "η ημέρα και η νυξ" και Εκείνος, ο πανταχού και επί πάντων Θεός, κατήρτισε φαύσιν και ήλιον και πάντα τα ωραία της γης και εχάρισεν εις την Εκκλησίαν Αυτού και εις τον κόσμον τούς Αγίους Πατέρας των Αγίων Επτά Οικουμενικών Συνόδοων, τούς ορθοτομήσαντας τον λόγον της αληθείας και διατυπώσαντας τα δόγματα της αμωμήτου Ορθοδόξου πίστεώς μας, φυλάξαντες από τούς ποικίλους "λύκους" ανόθευτον το Σώμα του Κυρίου, την Αγίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας.

 Μεταξύ των Οικουμενικών Συνόδων και πασών εν γένει των τοπικών Συνόδων, ιδιαιτέραν σημασίαν κατέχει η Β  Οἰκουμενική Συνοδος, την οποίαν καλείσθε και καλούμεθα και κατά την παρούσαν σύναξιν να μελετήσωμεν, ιδία δε τα της περί αυτήν περιόδου.

Ημείς όμως αναφερόμενοι εις αυτήν καθ' εαυτήν την Σύνοδον, τιθέμεθα ενώπιον πάντων υμών το καίριον ερώτημα: Είναι δυνατόν να μελετηθή η Χαρις του Αγίου Πνεύματος, η φωτίσασα τούς Πατέρας και της Β  Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Είναι άραγε εφικτόν, ημείς οι γήϊνοι, όσην σοφίαν κατ  ἄνθρωπον και αν διαθέτωμεν η νομίζωμεν ότι έχομεν, να δυνηθώμεν να κατανοήσωμεν το μέγα μυστήριον της Πιστεως; Είναι, άραγε, δυνατόν να συνειδητοποιήσωμεν το περιεχόμενον του "Συμβόλου της Πιστεως", το οποίον ωλοκλήρωσεν η Β´ εκείνη Οικουμενική Συνοδος εν τω Ιερώ Ναώ της του Θεού Ειρήνης; Αληθώς ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους.

 Πριν προσπαθήσωμεν η ημετέρα Μετριότης, αληθώς "εν συμβόλοις" και "εν αινίγμασι" δια του ανθρωπίνου λόγου, πάντοτε αλληγορικώς ομιλούντες, να υπομνήσωμεν εις εαυτούς και αλλήλους αληθείας τινάς, και επειδή ομιλούμεν προς κληρικούς συλλειτουργούς εν τω Θυσιαστηρίω και τη συνδιακονία των αναγκών του συνανθρώπου, οφείλομεν να επισημάνωμεν ότι το κέντρον της Οικουμενικής ταύτης Συνόδου  υπήρξεν ο Άγιος Γρηγόριος, ο Ναζιανζηνός, ο δικαίως ων και τιμώμενος ως "Θεολόγος", αυτός ομού μετά του Ευαγγελιστού Ιωάννου, του μαρτυρήσαντος τη αγάπη, και του Συμεών του νέου Θεολόγου. Δι' αυτόν τον λόγον θα ομιλήσωμεν δια της ποιμαντικής γλώσσης του εν αγίοις εκ των προκατόχων ημών μεγάλου τούτου ανδρός και θα επισημάνωμεν τα "γνωστά - άγνωστα", τα πολλάκις ακατά-ληπτα και ασύλληπτα, εννοίας μεν εν τη θεωρία, βιώματα όμως εν τη πράξει. Λοιπόν:

Πρώτον: Υπήρξε μεγίστη η συμβολή και προσφορά του Αγίου Γρηγορίου κατά τας εργασίας της Οικουμενικής ταύτης Συνόδου, εις την διαμόρφωσιν της δογματικής συνειδήσεως και διδασκαλίας της Αγίας ημών Εκκλησίας. Ηγωνίσθη όλαις δυνάμεσι δια να μη διαιρεθή και διασπασθή  το Σώμα του Κυρίου, και "ίνα μη τον άτμητον και αμέριστον και υφαντόν δι  ὅλου χιτώνα κατατεμών ο πονηρός όλον εαυτού ποιήσηται". Και μας προτρέπει και μας διδάσκει ότι πρώτον μέλημά μας είναι η ενότης της Εκκλησίας.

 Δεύτερον: Το "γρήγορον φως", ο Καππαδόκης ούτος Άγιος, "σάρκα φορών και τον κόσμον οικών" και αυτός,  κατέστη  "υπεράνθρωπος" και όχι μόνον θ ε ο λ ο γ ο ς, αλλά και  κ α ν ω ν  ορθής  π ι σ τ ε ω ς  και δια των πολλών και μακροχρονίων αγώνων του κατώρθωσε το ακατόρθωτον δια τον άνθρωπον, την επικράτησιν του αγαθού της  ε ι ρ η ν η ς, την οποίαν επιζητεί ο κόσμος ανά τούς αιώνας και η Εκκλησία, η οποία αν και δέεται υπέρ αυτής δεν καταβάλλει τούς πρέποντας αγώνας δια την επικράτησίν της, καθ' ότι υπερισχύει και "εν ημίν" -ενίοτε η και πολλάκις- το ανθρώπινον στοιχείον του θείου.

 Της  ε ι ρ η ν η ς  αυτής του Θεού, επ  ὀνόματι της οποίας ως διαρκές σύμβολον ίσταται μέχρι σήμερον αγέρωχος ο Ναός αυτής εν τη Πολει ταύτη, σιωπηλώς κηρύττων την αγνοουμένην υπό των πολλών  α λ η θ ε ι α ν  της ειρήνης, της ειρήνης, λέγομεν, αυτής έπλεξε το εγκώμιον μετά θαυμαστής εμπνεύσεως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Οι λόγοι του αποτελούν υποδείγματα ποιητικής εξάρσεως και προκαλούν εις τούς ανθρώπους όλων των γενεών, και μάλιστα της ταραγμένης εποχής μας, ρίγη συγκινήσεως. Φθέγγεται, αποφαίνεται και δογματίζει "Ειρήνη φίλη, το γλυκύ και πράγμα και όνομα". Αυτήν την ειρήνην και ημείς οι κληρικοί οφείλομεν να επιδιώκωμεν και να έχωμεν ειρήνην προς εαυτούς και προς αλλήλους, γνωρίζοντες ότι "τον σταυρόν έχομεν στα μέλη μας, τον σταυρόν στην πορεία μας, τον σταυρόν στην καρδιά μας. Ο σταυρός είναι η δόξα μας" (Έπη εις εαυτόν).

 Τρίτον, μαζί και προ της  ε ι ρ η ν η ς, την οποίαν επεδίωξε και η Β  Οἰκουμενική Συνοδος και την οποίαν ανελύσαμεν πρώτην λόγω διαχρονικής σπουδαιότητος, η Συνοδος αύτη διετύπωσε και διεκήρυξε και το  Δ ο γ μ α, δηλαδή την  Π ι σ τ ι ν, η οποία είναι "η ανεπιφύλακτη συναίνεσις" και "προσδοκία των ουρανίων και όχι των γηΐνων” (Έπη δογματικά)∙ την Πίστιν, η οποία αποτυπώνεται εις το Συμβολον, το οποίον εδογμάτισεν η Β  Οἰκουμενική Συνοδος, και δια του οποίου, πάντοτε ως "συμβόλου" και "εν συμβόλοις" ομολογούμεν ότι ο "Χριστός, ως εν από τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, είναι ο ίδιος με τον υιόν της Μαρίας· ο Χριστός έλαβε μαζί με την σάρκα και τον νουν του ανθρώπου· ο Χριστός έγινεν άνθρωπος, δεν έζησε μόνον μεταξύ των ανθρώπων..." (Επιστολή ΡΒ´, Κατά Απολλιναρίου προς Κληδόνιον Β´).

 Και καταλήγει ο Άγιος Γρηγόριος, "ο Θεός αμείβει τον πιστόν δια της εαυτού χρηστότητος και κάνει τέλειον ηγέτην εκείνον που λαμβάνει θάρρος από Αυτόν και εναποθέτει σε Αυτόν όλες του τις ελπίδες” (Λογος Β´ Απολογητικός της εις τον Ποντον φυγής). Λοιπόν, η πίστις είναι το θεμέλιον της διακονίας και της κοινωνικής μερίμνης του κληρικού.

 Τεταρτον: Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ως ποιμήν κατά μίμησιν του Αρχιποίμενος Χριστού, εδίδαξε και την π ο ι -μ α ν τ ι κ η ν  τέχνην των λειτουργών της Εκκλησίας,  κηρύξας ότι "το βασικόν καθήκον κάθε πνευματικού ηγέτου είναι το να παραβλέπη εις πάσαν περίπτωσιν το ιδικόν του συμφέρον δια το συμφέρον των άλλων..."· "διότι το μυστήριον της ευσεβείας αρμόζει εις ανθρώπους οι οποίοι θέλουν και δεν εξαναγκάζονται..." και ο πνευματικός λειτουργός οφείλει "να αναζητή να εύρη εκείνο το οποίον χάθηκε· να ενισχύη τον αδύνατον και να φυλάσση τον ισχυρόν...", και ομολογεί ότι "δεν είμαι ποιμήν ως εκείνοι οι οποίοι πίνουν το γάλα και ενδύονται μαλλίνους χιτώνας και σφάζουν τα παχέα πρόβατα η τα καταπονούν η τα πωλούν δια να κερδίσουν και λένε 'ευλογητός Κυριος και πεπλουτήκαμεν', οι οποίοι 'ποιμένες ουκ έπασχον ουδέν επ' αυτοίς' (τοις προβάτοις) (πρβλ. Ζαχ. 11, 1 και εξ.), οι οποίοι ποιμαίνουν τούς εαυτούς των και όχι τα πρόβατα... αλλά είμαι από εκείνους τούς ποιμένες  οι οποίοι μάλλον δύνανται να ειπούν με τον Παύλον 'ποιός ασθενεί κι  ἐγώ δεν ασθενώ; ποιός σκανδαλίζεται και δεν φλογίζομαι η δεν νοιάζομαι εγώ;' " (Λογος Β´ , Απολογητικός της εις τον περί Ποντον φυγής, Απολογητικός εις τον εαυτού πατέρα Γρηγόριον και εις εαυτόν, εις τον λαόν και εις τούς ποιμένας). Η ποιμαντική είναι διάκρισις, είναι αποταγή, είναι ολοτελής και ανιδιοτελής προσφορά.

 Πεμπτον, χαρακτηριστικόν γνώρισμα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και των πατέρων των συγκροτησάντων την Β  Οἰκουμενικήν Σύνοδον είναι η  γ ε ν  ν α ι ο τ η ς της διακονίας εις καιρούς δυσκόλους. Και πότε άραγε δια τον λειτουργόν και τον διάκονον των "μυστηρίων" του Θεού και του ανθρώπου δεν είναι δύσκολοι οι καιροί; Όμως αποφθεγματικώς "γνώρισμα γενναίας και συνετής ψυχής είναι το να μη περιφρονή την ανδρείαν των αντιπάλων και να εκτιμά περισσότερον την γενναιότητα των εχθρών, παρά την κακίαν και μαλθακότητα των πολύ ιδικών του, των κολάκων” (Κατά Ιουλιανού βασιλέως, Στηλιτευτικός Α´). Και η γενναιότης του κληρικού πρέπει να υπερβαίνη τον φόβον και τον φθόνον και την εκδικητικότητα και να ημπορή ο κληρικός να κηρύττη προς πάντας, κατ  ἀναλογίαν, μαζί με τον Άγιον Γρηγόριον τον Θεολόγον "συλλειτουργοί μου, πριν ολίγον απέθανον από τον φθόνον. Τελος υπάρχει και δια την αυγήν και δια την δύσιν και δια τον φθόνον εις εμένα από εχθρούς και φίλους. Φεύγω, χαρήτε" (Έπη εις εαυτόν, Ποίημα Ζ´, Προς τούς αφίλους εξιτήριον).

 Και, τέλος, έκτον, και η Συνοδος αύτη μας διδάσκει την α γ α π η ν  προς τον Θεόν και προς τον άνθρωπον, την αγάπην εκείνην η οποία "έξω βάλλει τον φόβον", και η οποία βιώνεται απολύτως, κατηγορηματικώς, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος εις το ΙΓ´ κεφάλαιον της Α  πρός Κορινθίους επιστολής του, το οποίον όλοι γνωρίζομεν αλλά ολίγον όμως εφαρμόζομεν. Και η Συνοδος αυτή δια στόματος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου κηρύττει ότι "αν είσαι δυνατός, θεράπευσε και εκείνον (τον αδελφόν σου)· αν όμως όχι, τουλάχιστον να έχης την βεβαιότητα ότι δεν θα μετάσχης εσύ ο ίδιος της μοχθηρίας. Το πάθος εκείνου είναι κάποια αηδής οσμή, την οποίαν ημπορεί να απομακρύνη η ευωδία σου αν υπερνικήση" (Γρηγορίου του Θεολόγου, Περί της εν διαλέξεσιν ευταξίας).

Αγαπητοί Πατέρες και Αδελφοί και Τεκνα,

 Τας ανωτέρω αληθείας, την πίστιν, την ειρήνην, την ποιμαντικήν, την γενναιότητα και την αγάπην, δια την σημασίαν της περιόδου εκείνης και πάσης περιόδου καλώς ειδότες, μετ  ἰδιαιτέρας χαράς χαιρετίζομεν την παρούσαν σύναξιν, η οποία αποτελεί ευκαιρίαν κοινωνίας και ανταλλαγής εμπειριών και σκέψεων και αλληλοδιδασκαλίας εκ του παραδείγματος των Πατέρων, της μακράς και αστασιάστου παραδόσεως του Ιερού Κεντρου της Ορθοδοξίας, ώστε να αλληλοωφεληθώμεν εις την συνέχισιν της πορείας μας προς διακονίαν. Και ο Κυριος είπε "πορεύεσθε". Πορεύεσθε όχι μόνον χθες, όχι μόνον σήμερον, αλλά και αύριον και πάντοτε "προς τα πρόβατα τα απολωλότα"· "πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη", πάντα τον λαόν, προσκυνούντες Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, μη διστάζοντες, ως ένιοι εκ των Αποστόλων ότε είδον Αναστάντα τον Κυριον, διότι Εκείνος πάντοτε συμπορεύεται εις την οδόν μας προς Εμμαούς, "κλων τον Άρτον" και "μένων μεθ  ἡμῶν", ότι "προς εσπέραν εστί και κέκλικεν η ημέρα".

 Ας μη λησμονώμεν, ότι ο εκκλησιαστικός λειτουργός οφείλει δια βίου να καταρτίζηται εις τα δόγματα και τας αληθείας και να αγωνίζηται εν "πραότητι", να αποφεύγη τον μωρόν ζήλον, ο οποίος ατυχώς πολλάκις θαυμάζεται ακρίτως ως αρετή∙ και ας ενθυμούμεθα ότι "κρείττων επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, και δια τούτον τον πραΰν μαχητήν οπλίζει το Πνεύμα, ως καλώς πολεμείν δυνάμενον" (Γρηγορίου του Θεολόγου, Απολογητικός της εις Πόντον φυγής).

 Προς διάκρισιν του ορθού τρόπου αντιμετωπίσεως μιας κρισίμου καταστάσεως δεν θα χρησιμοποιήσωμεν, δεν πρέπει, μόνον την προσωπικήν μας αντίληψιν και εκτίμησιν. Θα πρέπει να προσπαθήσωμεν να εύρωμεν τρόπους και κατάλληλα μέσα,  γινόμενοι τα πάντα τοις πάσιν ίνα πάντως τινάς σώσωμεν (πρβλ. Α´ Κορ, θ  19 κ. εξ.). Ο Κυριος υπεσχέθη όπου είναι συνηγμένοι εις το όνομά Του δύο η τρεις είναι και Αυτός εν μέσω αυτών. Η παρουσία Του η διαρκής εγγυάται ότι Εκείνος ανυψοί κατερραγμένους, ορφανών και χηρών αντιλαμβάνεται  και σώζει αυτούς.

 Τας σκέψεις αυτάς δανεισθέντες εκ του εν αγίοις εκ των προκατόχων ημών Γρηγορίου του Θεολόγου, ως συμμετασχόντος της Β  Οἰκουμενικῆς Συνόδου και διαδραματίσαντος καθοριστικόν ρόλον εις αυτήν, ηθελήσαμεν να μοιρασθώμεν και με υμάς, τούς αγωνιζομένους εν νυκτί και εν ημέρα, εν κόποις, εν πόνοις, εν στενοχωρίαις, εν δοκιμασίαις, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εις διακονίαν του μυστηρίου, και ουδέποτε "εν εξουσίαις", πνευματικαίς η υλικαίς,  διότι ο άπειρος εν τη διαχειρίσει της δοθείσης αυτώ εξουσίας "γίνεται περισσότερον ασυγκράτητος" και διότι "η εξουσία κάνει τον ανόητον χειρότερον, ενώ ο συνετός στέκει στερημένος από τιμάς, σκυμμένος κάτω, έχων το βλέμμα του μόνον προς τον Θεόν, ευχαριστημένος δια την θέσιν του μαθητού...".

Αδελφοί και Πατέρες,

Κηρύττομεν την έναρξιν των εργασιών της Συνάξεως αυτής με τας ανωτέρω μαρτυρίας, όχι ιδικάς μας, επαναλαμβάνομεν, αλλά των αιώνων και του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και παρακαλούμεν και παραινούμεν εαυτούς και αλλήλους: "Ηττηθώμεν ίνα νικήσωμεν..." δια της διακονίας μας, της αγάπης, της πίστεως, της ειρήνης, της γενναιότητός μας, της ποιμαντικής διακρίσεώς μας. Ας έχωμεν ενώπιον ημών το παράδειγμα της θαλάσσης, το οποίον επικαλείται ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, δια να ασκώμεν εαυτούς εις την αρετήν της διακρίσεως. Λέγει ο Άγιος: ότι "αν δεν εθαυμάζαμε το μέγεθος της θαλάσσης, θα εθαυμάζαμε την ημερότητά της" "πως ίσταται λελυμένη των ιδίων όρων εντός", "πως αίρεταί τε και ίσταται, ώσπερ αιδουμένη την γείτονα γην; πως και δέχεται τους ποταμούς πάντας, και η αυτή διαμένει δια πλήθους περιουσίαν;" "πως ψάμμος όριον αυτή τηλικούτω στοιχείω...". (Γρηγορίου του Θεολόγου Θεολογικός Β´). Και ημείς οι ποιμένες και οι κληρικοί πρέπει να ασκώμεν την διακονίαν μας ως η θάλασσα χωρίς να υπερεκχειλίζωμεν και να υπερτιμώμεν το έργον μας, ότι "Θεού το δώρον" και Χριστός Ανέστη ίνα ζωήν και διακονίαν και περισσόν ζωής έχωμεν. Αμήν. 

______________

Διαβάστε περισσότερες εκκλησιαστικές ειδήσεις στο Amen.gr